Εξομολογήσεις μιας γυναίκας : Γιατί δεν πρόκειται να κάνω ποτέ πια δίαιτα

Κοιτάζοντας φωτογραφίες σε περιοδικά, ιστοσελίδες και blogs, κάποια στιγμή αναγκάζεσαι να κάνεις μια πικρή διαπίστωση : το πόσο αδύνατοι είναι κάποιοι άνθρωποι. Ή μάλλον πόσο αδύνατοι είναι κάποιοι και πόσο αδύνατοι προσπαθούν να γίνουν κάποιοι άλλοι. Συγχωρέστε με, αλλά πάντα είχα μια απορία : πηγαίνοντας στα μαγαζιά και ψάχνοντας να βρω το νούμερό μου, έπεφτα πάνω σε ρούχα μεγέθους μηδέν. Μηδέν εις το πηλίκον. Για ποιον προορίζονται αυτά τα νούμερα? Και κυρίως τι νούμερο είναι αυτό το ΜΗΔΕΝ και ποιον χαρακτηρίζει ?

Κάτι τέτοια πράγματα με κάνουν να με πιάνει από την μια το άγχος γιατί συνειδητοποιώ ότι το μηδέν για κάποιους είναι κατάσταση και για άλλους στόχος. Εκτός όμως από το άγχος, με πιάνει και μια υστερία, το δίχως άλλο, όταν πέφτω πάνω σε sites που ντε και καλά σε θέλουν αδύνατη για πάντα και τα σχετικά... Αυτό πάλι τι είναι? Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Γιατί θα πρέπει να κάνω μια υπερπροσπάθεια (γιατί περί αυτού πρόκειται) να είμαι για πάντα αδύνατη? Για να χωράω στα μηδέν ρούχα ? Και μόνο που το γράφω, τρομάζω. 

Κι επειδή τρομάζω όταν "τρομάζω" με αφορμές και αιτίες εξωτερικού περιβάλλοντος, σαν απόλυτος υποδεικτικός παράγοντας της ζωής μου (ναι, αυτό είμαι εγώ) αποφάσισα να μην ξαναδιαβάσω και κυρίως να μην ματαασχοληθώ με οτιδήποτε σχετίζεται με την λέξη δίαιτα. Να γίνω δηλαδή σα την Τζούλια Ρόμπερτς στην ταινία "Eat, pray, love" όταν ταξίδεψε στην Ιταλία και όχι σα την Gwyneth Paltrow και τις ξενέρωτες Goop καταστάσεις μακροζωίας και ασκητικής. Λέω να ασχοληθώ καλύτερα με τα προνόμια μιας σχετικά υγειινής διατροφής. Χωρίς υστερίες. Χωρίς στερήσεις. Ή μάλλον με ελάχιστες στερήσεις που δεν πρόκειται να φανούν και πολύ. Γιατί θα το κάνω αυτό ?

Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί αγαπώ το φαγητό. Αγαπώ το καλό φαγητό. Γιατί το φαγητό είναι μια απόλαυση που δεν θέλω να κόψω. Το τσιγάρο (απόλαυση, δεν λέω) το έχω κόψει. Όχι όμως το φαγητό. Γιατί χωρίς σοκολάτες δεν ζω και ούτε πρόκειται να ζήσω ποτέ χωρίς αυτές. Γιατί δεν έχω καμία όρεξη να καμαρώνω για τα μηδέν νούμερα στα ρούχα. Γιατί η δίαιτα σημαίνει στέρηση και ειλικρινά περνάω πολλά στερητικά αυτή τη στιγμή στη ζωή μου για να προσθέσω ακόμη ένα. Γιατί δεν θέλω (ΔΕΝ ΘΕΛΩ !!!) να ανταποκριθώ σε κάποια σχεδόν τέλεια εικόνα μιας υπεργυναίκας που τα κάνει όλα με μια κομψότητα απερίγραπτη, μέχρι και το σκατό του παιδιού της το καθαρίζει φορώντας Dior, χωρίς θερμίδες και λιπαρά όμως. Δεν υπάρχει αυτή η τέλεια εικόνα, η μάλλον υπάρχει. Στα περιοδικά και περιμένει να τσιμπήσεις εσύ το δόλωμα. Γιατί το μήνυμα που στέλνει ένας κάποιος κόσμος  "Είσαι αδύνατη άρα είσαι και αποδεκτή" είναι ένα μεγάλο ψέμα. 

Τι θα αλλάξω λοιπόν ? Τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κόψω κάτι από αυτά που μου αρέσουν. Θα περιορίσω λίγο τις ποσότητες, θα τρώω λίγο νωρίτερα το βράδυ, θα τρώω λίγα περισσότερα φρούτα, θα προσπαθήσω να κάνω τον γύρο του τετραγώνου του σπιτιού μου 2 φορές την εβδομάδα αντί να κάθομαι στην καρέκλα για να διαβάσω κάθε τι που ανεβάζει η Vogue.fr και το Stylecaster, γενικά θα το ψάξω λίγο παραπάνω με την υγιεινή διατροφή αλλά και πάλι μέσα σε λογικά πλαίσια. Α να, ένα πράγμα που θα κάνω είναι να κοιτάζω τις ετικέτες στο σούπερ μάρκετ για να μην αγοράζω φουλ επεξεργασμένα τρόφιμα τίγκα στη ζάχαρη και τα αλάτια. Αντιθέτως,  κάνω παράδεισο την κουζίνα μου και μαγειρεύω μέχρι τελικής πτώσης. Ε, κι αν πάρω κανένα κιλό, τι έγινε? Η ζωή είναι μικρή και είναι μια! Και οι πραγματικές απολαύσεις λίγες. Και σίγουρα δεν χωράνε σε νούμερα ΜΗΔΕΝ!