This is a personal style statement : L' union libre

Δεν πιστεύω πως είμαι από τις εξαιρέσεις του κανόνα, που σε 2-3 λεπτά βρίσκει αυτό που θα φορέσει για να δείχνει "θεϊκά" και υπέροχα χωρίς κόπο και χωρίς τρόπο. Η αλήθεια είναι πως το να ταιριάξεις διαφορετικά κομμάτια για να είναι το τελικό αποτέλεσμα ικανοποιητικό και να αρέσει σε εσένα και όχι στους άλλους, θέλει και κόπο και τρόπο. Σήμερα δεν θα ασχοληθούμε με τον κόπο, αλλά με τον τρόπο. Πάμε λοιπόν. 

Είναι χειμώνας, έξω έχει ωραία λιακάδα. Μπορεί η διάθεσή σου να μην είναι η καλύτερη αλλά με τόσο ήλιο μια κάποια ελπίδα αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα. Σκέψη πρώτη : "Σήμερα δεν θα φορέσω μαύρα". Ωραία, έγινε η πρώτη σκέψη. Το πράγμα αρχίζει και παίρνει ένα κάποιο σχήμα. Σκέψη δεύτερη : "Θα φορέσω κάτι χρωματιστό". Συνεχίζεις. Πηγαίνεις στην ντουλάπα. Την ανοίγεις.  Αμέσως (αμέσως όμως) έρχεται στο μυαλό σου η διαπίστωση "Δεν έχω τίποτε να φορέσω" - η ντουλάπα εν το μεταξύ είναι γεμάτη ένα σκασμό ρούχα που μπορούν να ντύσουν το μισό οικοδομικό τετράγωνο. Την παραβλέπεις αυτή την σκέψη γιατί η σκέψη είσαι εσύ που σημαίνει πως εσύ κάνεις ότι θέλεις με την σκέψη. Ταιριάζεις τρία χρώματα που είναι πολύ της μοδός φέτος αλλά who gives a fuck, εσύ στοχεύεις σε μια κάποια διάρκεια της γκαρνταρόμπας σου και όχι σε εφήμερες βλακειούλες. Φοράς blue velvet μπότες από τις αγαπητές Sorelle, ροζ τσάντα Loristella  από την Ιταλία (θα την βρείτε στο showroom της κυρίας Σοράγια Τσαντίλη), λευκή μπλούζα, culottes και blue shirt dress από το Zara. Μου αρέσει? Ναι. Συνεχίζω ακάθεκτη. Καλή εβδομάδα.