Sunday stands for inspiration : images of fashion, images of everything

"Η δεσποινίς Αθωότητα βολεύτηκε στον ξύλινο πάγκο της αίθουσας αναμονής ονείρων κι αφού έριξε στους ώμους της το βαθύ κόκκινο σάλι του έρωτα, άναψε λίγο καπνό προσδοκίας και ξεκίνησε μηχανικά να διαβάζει το χάρτινο εισιτήριο που κρατούσε στα χέρια της.

Προορισμός: ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Ώρα αναχώρησης:ΜΗΔΕΝ

Ώρα άφιξης: ΜΗΔΕΝ

Άτομα: ?

-Περίεργο, μονολόγησε.

-Συγνώμη κύριε, φώναξε τον ηλικιωμένο υπάλληλο του μικρού σταθμού υπεύθυνο για την σωστή επιβίβαση ψευδαισθήσεων. Ξέρετε σε λίγο αναχωρούμε όμως να, πέραν από εμάς τους δύο δεν υπάρχει ψυχή σ αυτόν τον σταθμό κι από τι βλέπω ο συρμός μπροστά μου είναι ακόμα άδειος, αναρωτιέμαι μήπως έχω κάνει κάτι λάθος;

Ο υπάλληλός κουρασμένος από τα χρόνια της πραγματικότητας και την απουσία επιβατών ρίχνει μια γρήγορη ματιά στο χάρτινο εισιτήριο της δεσποινίς Αθωότητας, άλλη μια χαμένη υπόθεση σκέφτεται, κι αφού φοράει το πιο συμπονετικό του χαμόγελο της απαντάει:

-Δεσποινίς μου, πολύ φοβάμαι ότι βρίσκεστε σε λάθος σημείο, αν πραγματικά θέλετε να προλάβετε τον συρμό σας τότε θα πρέπει να μεταβείτε το συντομότερο δυνατό στον «Κεντρικό Σταθμό Πλάνης».

Δυο σύννεφα τότε που συναντήθηκαν τυχαία στο γκρίζο, ξεκίνησαν τ αγκαλιάσματα και άρχισαν παιχνιδιάρικα να μουσκεύουν την πόλη από ψηλά. 

-Ώρα για έναν καλό καφέ, μονολόγησε ο ηλικιωμένος υπάλληλος, κι ενώ κατευθυνόταν νωχελικά στο μικρό του γραφείο, πίσω του απομακρύνονταν γρήγορα τα βήματα της δεσποινίδας Αθωότητας η οποία έψαχνε πλέον απεγνωσμένα για ένα ταξί.

-Καημενούλα, σκέφτηκε, θα μάθεις κι εσύ…"

ΠΛΑΝΗ / ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΠΕΡΙ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ του Μάνου Ορφανού