Sunday culture : Exploring the nude

MALCOLM T. LIEPKE, TINY DANCER, 2015

eng : The nude figure is mainly a tradition in Western art, and has been used to express ideals of male and female beauty and other human qualities. It was a central preoccupation of Ancient Greek art, and after a semi-dormant period in the Middle Ages returned to a central position in Western art with the Renaissance. While there is no single definition of fine art, there are certain generally accepted features of most definitions. 

In the fine arts, the subject is not merely copied from nature, but transformed by the artist into an aesthetic object, usually without significant utilitarian, commercial (advertising, illustration), or purely decorative purposes. There is also a judgement of taste; the fine art nude being part of high culture rather than middle brow or low culture. However, judgements of taste in art are not entirely subjective, but include criteria of skill and craftsmanship in the creation of objects, communication of complex and non-trivial messages, and creativity. Some works accepted as high culture of the past, including much Academic art, are now seen as imitative or sentimental otherwise known as kitsch.

Modern artists have continued to explore classical themes, but also more abstract representations, and movement away from idealization to depict people more individually. During most of the twentieth century, the depiction of human beauty was of little interest to modernists, who were concerned instead with the creation of beauty through formal means. In the contemporary, or Post-modern era, the nude may be seen as passé by many,however there are always artists that continue to find inspiration in the human form.

gr: Τα μάτια μου πέφτουν σε ένα πλάσμα παράταιρο, παρείσακτο, σχεδόν παραφυσικό. Η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι αναδυόμενη πίσω από τον πάγκο εργασίας της που’ χε σκύψει για να πιάσει λίγο πάγο και κόκα-κόλα. Θέλω να της πάρω συνέντευξη. Όχι σαν επαγγελματίας δημοσιογράφος αλλά ως ερασιτέχνης περίεργος. Η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα, δεν σκότωσε κανέναν σε αντίθεση με την αδιαφορία που γέννησε εκατόμβες συνανθρώπων. Πλησιάζω και διστάζω για λίγο μπρος στην ομορφιά.

-Δουλεύεις καιρό εδώ;

-Τρία χρόνια γεμάτα.

-Είσαι όμορφη. Σου την πέφτουν συχνά;

-Κάποιες φορές ναι, μα δεν ξέρουν να προσεγγίζουν, να σαν κι εσένα ένα πράμα χαχα.

-Οι φασίστες σε έχουν ενοχλήσει;

-Ποιοι;

-Αυτοί που κάνανε τη φασαρία πριν με την άλλη παρέα.

-Μερικοί είναι απλά μαλάκες, όχι πάντα κακοί. Κάποιους τους ξέρω από μικρούς, από τη γειτονιά. Χαμένοι είναι. Εγώ δεν ασχολούμαι με όλα αυτά, με τα πολιτικά. Άλλη μια χρονιά και τέλος από δω μέσα. Κωλοχανείο. Δεν μου αρέσει αλλά μαζεύω λεφτά. Θα ανοίξω το δικό μου μαγαζί, ξέρεις.

-Τι μαγαζί;

-Νύχια και τέτοια. Τέλειωσα στο Αιγάλεω, στα ΤΕΙ.

Τέλος συνέντευξης.

Γύρισα σπίτι με μια ιστορία για το Σαμιζντάτ μου. Ένα αθώο πλάσμα με όνειρα κολοβά, απλό, αδιάφορο, μα ευτυχισμένο. (απόσπασμα από το κείμενο "Σαμιζντάτ των ντελικάτων εραστών")

 AMERICA MARTIN, WOMAN IN BLUE, CREAM AND BLACK, 2015

LINA SCHEYNIUS, UNTITLED (DIARY), 2012

ROBERT FARBER, FOUR BEHINDS, 1979

TOM WESSELMANN, JUDY REACHING OVER THE TABLE, CA. 1997

BETSY PODLACH, AFTERNOON NAP

SARAH AWAD, SEATED WOMAN II, 2014

MIT SENOJ, PENSIVE II, 2015

DAVID HOCKNEY, STUDY OF L.A., PARIS, 1975

BRADLEY THEODORE, THE WALLS, 2015

NATHAN OLIVEIRA, SANTA FE NUDES #78, 1999

GARY HUME, BIKINI PRINT, 2010

 TONY GUM, MILKED IN AFRICA – HALF FULL, HALF EMPTY, 2016

VINCENT MAHE, CHAMBRE

IVOR ABRAHAMS, NAIADES SERIES (4 PARTS), 1980

ALEXA GUARIGLIA, JANE, 2014