Plus-size is just a size : Rediscovering the Goddess

eng : Plus-size model is term applied to an individual of larger stature who is engaged primarily in modeling plus-size clothing. Plus-size models also engage in work that is not strictly related to selling large-sized clothing, e.g., stock photography and advertising photography for cosmetics, household and pharmaceutical products and sunglasses, footwear and watches. Therefore, plus-size models do not exclusively wear garments marketed as plus-size clothing. This is especially true when participating in fashion editorials for mainstream fashion magazines.

Previously, the term "large size model" was also frequently used. The plus-size modelling industry has received general criticism on the premise that acceptance of plus-size models sets a poor health example of weight management.Consumer-based criticism regarding the lower sizes of plus-size models is becoming commonplace and wide-spread. While the reputed 'average' dress size of an American women is size 14, the majority of models represented as plus-size are between a US size 6-12; therefore the models do not reflect the average consumer size. Critics have mentioned the widespread use of padding used to make smaller models appear larger and help smaller models fit the clothing. Others have noted that there are few black plus-size models with darker skin tones.In February 2015, Australian model Stefania Ferrario and television presenter Ajay Rochester began a campaign to end the use of the term "plus size" to describe models who are above a US dress size 4 by the modelling industry. Ferrario posted a picture with the caption "I am a model FULL STOP" with the hashtag "#droptheplus" which gained coverage in the media and was heavily discussed, with mixed, but mostly positive reactions, on social media and within the fashion industry.

gr : Αυτό το post δεν ανεβαίνει για να απενοχοποιήσει το πάχος και να σας πει "Φάτε ότι βρείτε μπροστά σας, το νούμερο 16 είναι το new it". Αυτό το post ανεβαίνει βασισμένο σε μια προσωπική παραδοχή: πως για πολλά χρόνια δεν ήμουν καθόλου, μα καθόλου ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Δεν μου άρεσε το σώμα μου, τα χέρια μου τα έβρισκα χοντρά, πίστευα πως είχα διπλοσάγονο, μεγάλη κοιλιά, πίστευα πως ήμουν κοντή, πάντα ήθελα να χάσω 5-6 κιλά και πάντα ήθελα να μοιάσω στην Cindy Crawford (υγιές πρότυπο μοντέλου σε σύγκριση με τα σημερινά). Κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη έβρισκα περισσότερα ελαττώματα παρά καλά στοιχεία. 

Διαβάζοντας για χρόνια περιοδικά, αυτό που έβλεπα περισσότερο στις σελίδες τους, ήταν γυναίκες με εξωπραγματικές διαστάσεις (τύπου 1,80 και 49 κιλά) και άρθρα για το "πως να διορθώσεις κάτι", "πως να φαίνεσαι καλύτερη" "πως να διώξεις τα κιλά", άρθρα που γράφονταν για να σε κάνουν να πιστέψεις πως κάτι είναι λάθος πάνω σου, δεν μπορεί, κανείς δεν είναι τέλειος. Και άρχιζα εγώ να σκέφτομαι "Παναγία μου, πως θα βάλω το τάδε φόρεμα με τέτοια κοιλιά" ή " Πω ρε φίλε, τι ρυτίδες είναι αυτές στο μέτωπο, αίσχος, χάλια, που θα πάω να συνεβρεθώ με όλα τα μπέμπουλα με την επιδερμίδα τσίτα"... Αυτό το "κάτι πρέπει να διορθώσεις" σε βάζει σε μια κατάσταση άγχους, στρες και μιας απολογιτικής θέσης απέναντι στον οποιοδήποτε γιατί δεν είσαι αυτό που προτείνουν οι σελίδες των περιοδικών. Και ούτε πρόκειται ποτέ. Τα περιοδικά φυσικά το γνωρίζουν. Το θέμα είναι να το καταλάβεις κι εσύ. 

Στον σημερινό κόσμο που βασίζεται στα αντίθετα (άσπρο - μαύρο, καλό και κακό, ζωή και θάνατος, αγάπη και μίσος, δικό μου και δικό σου, όμορφο και άσχημο, αδύνατος και χοντρός), αποφάσισα να ανεβάσω αυτή την φωτογράφιση με πρωταγωνίστρια την Jourdan Jerome, όχι για να κάνω statement του τύπου "Αυτά που σας λένε είναι όλα βλακείες, το νούμερο 18 είναι η απόλυτη φαντασίωση, φάτε, πιείτε, μη σας νοιάζει" αλλά για να κάνω κυρίως τον εαυτό μου να πιστέψει πως όμορφος άνθρωπος μπορείς να είσαι με εκατομμύρια διαφορετικούς τρόπους και όχι μόνο με δίαιτες,τσίτωμα και χολή την γλώσσα αλλά πάντα με προτεραιότητα την υγεία σου. Θα κλείσω με μια φράση που διάβασα κάπου και μου άρεσε : "We are the stories we tell ourselves: always give your body a little extra praise."