Life statement : relationship between the little girl and her English Bulldog

"Το ρομποτακι μας ο παπλαρ ηταν μεγαλος φαφλατας και αγαπουσε το ζεστο παπλωμα που του ειχε φτιαξει η ρομποτομαμα του η γαταρ γιαυτο του εδωσαν και το ονομα παπλαρ. Ο παπλαρ ειπε πολυ νωρις τα πρωτα του μπλιπ μπλιπ και οι οικογενεια ρομποτ καμαρωνε αναβοσβηνωντας τα ματια και χορευοντας breakdance. Ο μικρος ειχε τεσσερα ματια και αν κοιταζες μεσα τους μπορουσες να δεις την καρδια του. Με τα δυο ματια μπορουσε να δει οτι μπορεις να δεις και εσυ, ομως με τα αλλα δυο ο παπλαρ μπορουσε να δει μεσα σου.

Καποτε οταν ο γιατρος -μηχανικος-ρομποτ ηρθε να δει την ραγισμενη καρδια της μαμας του, ανακοινωσε λυπημενα πως δεν μπορεσε να βρει ανταλλακτικο, ο μικρος παπλαρ κοιταξε βαθεια μεσα της και ειδε πως αν αφαιρουσε το ενα απο τα τεσσερα ματια του θα μπορουσε να διορθωσει την ευθραστη καρδια της και με τον κοκκινο μαρκαδορο του θα ζωγραφιζε την σκουριασμενη πλευρα της.

Η μαμα εγινε καλα και αυτο εφερε ακομα πιο πολλους φιλους κοντα του, φιλους απο ολο τον κοσμο που ηθελαν να δει μεσα τους και να τους δωσει μια λυση στα προβληματα τους.Ο παπλαρ ειχε κουραστει και η ψυχη του ειχε βαρυνει, βοηθησε σχεδον ολους εκεινους που ζητησαν την βοηθεια του ομως ποιος μπορουσε να δει μεσα στον παπλαρ? ποιος θα επαιρνε το βαρος απτην μικρη του καρδια?

Αποφασισε λοιπον να καλεσει τον μηαχνικο ,γιατρο ρομποτ και να του ζητησει να αποσυνδεσει και το τριτο του ματι. Ετσι και εγινε..

Η ενσυναισθηση του ειχε κοστισει ηδη ενα κουρασμενο ματι και πολυ υπνο, του ειχε λειψει τρομερα το παπλωμα του και ετσι επεσε στο κρεββατι, για πολυ πολυ καιρο...Οι γονεις-ρομποτ εφερναν τους καλυτερους γιατρους , ομως οπως προειπα κανεις δεν μπορεσε να δει μεσα του..Μολις μαθευτηκε πως ο μικρος παπλαρ εχασε την ''μαγικη" του ιδιοτητα , εχασε σχεδον ολους τους φιλους του. Κανεις δεν νοιαζοταν πια για την δικη του λυπη, εφοσον δεν ειχε λυση για τις δικες τους..Ετσι ο παπλαρ εμεινε με τα δυο του ματια , να κοιταζει την αληθεια καταματα, με τους λιγοστους αλλα πολυτιμους φιλους του και το βαρος να εχει φυγει απτην πλατη του. Δεν μπορουσε παρα να ευχετε σε ολα τα ρομποτ του κοσμου να εχουν αληθινους φιλους, φιλους που θα μπορουν να δουν ακομα κι αυτα που δεν υπαρχουν.."

Αυτά τα παραμύθια λέει η Rebecca στο σκύλο της, την Lola. Ή μπορεί και το αντίθετο...

From the day her daughter was born, Rebecca Leimbach has photographed the beautiful and budding relationship between the little girl and her English Bulldog. After suffering through years of infertility, Rebecca and her husband were blessed with their daughter Harper. After Harper was born, they tried to have more children but even IVF treatments proved unsuccessful. Feeling an immense sense of guilt and sadness that she wouldn’t be able to give Harper a sibling, or in other words a playmate, Rebecca was surprised to find out that, all along, one had been living in their house. 

Her name was Lola and she was their wonderfully loyal English Bulldog. When asked about their friendship, Rebecca said, “They have a funny bond. Harper loves Lola immensely, except when Lola eats her toys, which happens quite often. Lola is very protective of Harper, she is always in Harper’s business. Whatever Harper is doing, Lola must investigate to make sure it’s kosher. Lola treats Harper like I think she would have treated one of her own puppies, had she not been spayed.”. All pics are coming from here .