New personal style post : John, I'm Only Dancing (Again)
Καθόταν σε ένα απομονωμένο παγκάκι. Μακριά από κόσμο και φασαρία. Στο χέρι της, ένα ποτό σε πλαστικό ποτήρι. Σκοτάδι. Πιο μακριά τα φώτα του Δήμου, των σπιτιών και των bars. Ήταν σαν να είχε ανάψει μικρά κεριά γύρω της. Απλά κοιτούσε την θάλασσα. Δεν ονειροπολούσε, δεν σκεφτόταν. Απλά κοιτούσε την θάλασσα. Δεν ήταν δύσκολή. Ήταν απαιτητική.
- Μπορώ να κάτσω; Την ρώτησε.
- Μπορώ να πω όχι;
- Μπορώ να κάτσω; Την ρώτησε.
- Μπορώ να πω όχι;
- Μπορείς, της είπε χαμογελώντας. Μπορείς.
Κάθισε δίπλα της λίγο διστακτικά. Δεν ήταν κοινωνικός. Ήταν ρομαντικός. Ύστερα από δύο, τρία λεπτά…
- Μιχάλης.
- Νεφέλη. Του απάντησε παγωμένα.
- Βιάζεσαι. Βιάζεσαι να χαρείς. Τόσο μεγάλη ανάγκη το έχεις;
- Ορίστε;
- Δεν είναι υποκριτικό να λέμε ΄΄χάρηκα΄΄, όταν γνωρίζουμε κάποιον; Δεν με ξέρεις. Δεν ξέρεις. Και δεν χάρηκες.
- Εγώ πάντως χάρηκα. Εσύ όχι; Την ρώτησε για να συνεχίσει την συζήτηση.
- Δεν ξέρω ακόμα. Θα δείξει. Και έφερε το πλαστικό ποτήρι στο στόμα της.
- Από τι εξαρτάται;
- Από πολλά....
"Η μαγεία μεταξύ αγνώστων" της Εύης Αγγελακοπούλου. Διαβάζω το κείμενο, ακούω David Bowie, φοράω jean και παπούτσια ZARA, μπλούζα από το Blanco, γυαλιά από το Fullah Sugah και το μαλλί θα ήθελα να είναι φυσικό αλλά φοράω περούκα....
- Ορίστε;
- Δεν είναι υποκριτικό να λέμε ΄΄χάρηκα΄΄, όταν γνωρίζουμε κάποιον; Δεν με ξέρεις. Δεν ξέρεις. Και δεν χάρηκες.
- Εγώ πάντως χάρηκα. Εσύ όχι; Την ρώτησε για να συνεχίσει την συζήτηση.
- Δεν ξέρω ακόμα. Θα δείξει. Και έφερε το πλαστικό ποτήρι στο στόμα της.
- Από τι εξαρτάται;
- Από πολλά....
"Η μαγεία μεταξύ αγνώστων" της Εύης Αγγελακοπούλου. Διαβάζω το κείμενο, ακούω David Bowie, φοράω jean και παπούτσια ZARA, μπλούζα από το Blanco, γυαλιά από το Fullah Sugah και το μαλλί θα ήθελα να είναι φυσικό αλλά φοράω περούκα....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Thank you so much for your lovely comment!!